Tegundir MARTIAL ARTS SCHOOLS gegnum FEUDAL DYNASTIES
Hits: 644
Meðan á þróun mannkyns stóð frá fornri miðaldasögu, voru öflug heimsveldi í Austurlöndum (Mongólía, Kína, ...) eða á Vesturlöndum (Roman, Grikkland, ...) vildi alltaf leggja undir sig fátæk lönd innan eða utan svæðisins til að fullnægja hugmyndafræði þeirra um konungdæmið.
Einnig, í sögu þróunarinnar í nútíma og samtímasögu, hafa siðmenntað vestræn lönd með vísindalegar uppfinningar (rafmagn, gufu, skip, vopn) fundu leiðir sínar til að ráðast inn í þróunarlönd í Austurlöndum og nýta þau sem nýlendur til að þjóna fyrir lýðræði og kapítalisma.
Meðan á þróuninni stóð, Vietnam [Việt Nam] varð markmið innrásanna „að vera siðmenntuð“.
Því Víetnamsk siðmenning var fyrir áhrifum af mörgum siðmenningum frá Kína, Japan, Indlandi, Evrópu, Bandaríkjunum.
Frá þjóðernishópum sem fengu lánaðan kínverska tungu og menningu til að þróa menningu þjóðarinnar á miðaldasögu, í nútímasögu og samtíma sögu (frá síðari hluta 19. aldar), Vietnam [Việt Nam] skipti yfir í að nota latnesk handrit í heimi Kína1 í Austur-Asíu: The Nam [The Nam] (Vietnam), An Dong (Suður-Kórea), Yamato (Japan),….
Frá fornu miðöldum til nútímasögu (þar til franski herinn lagði stjórn sína á Víetnam seint á 19. öld), hefðbundna menntakerfið í Vietnam [Việt Nam] var undir miklum áhrifum frá undirstöðunum í Konfúsíu í þúsundir ára sögu.
Þess vegna, til að þjálfa valdastéttina til að vernda og þróa feudal dynasties, þjálfunaraðferðin sem notuð var í Vietnam [Việt Nam] Að finna hæfileika var ekki frábrugðið kínversku fyrirmyndinni.
Til að reyna að komast að þessu máli getum við farið stuttlega í gegnum grunninntakið sem hér segir:
Víetnamska þjóðin hugsaði fljótt um menntunaraðferðir til að velja mannauð og nota hæfileikaríkt fólk til að erfa ættina eða til valda og stjórnmálabreytinga.
Við val á herleiðtogum fyrir feudal dómstólinn voru tvær aðferðir:
The fyrsta aðferðin er að velja út frá persónulegum framlögum og verðleikum eða meðlimum keisarafjölskyldu. Fólk sem valið var með þessari aðferð fór ekki í þjálfun. Þessi aðferð var notuð fyrir 16. öld.
The önnur aðferð er fagmenntun. Meðlimir keisarafjölskyldu sem voru herleiðtogar yrðu þjálfaðir í að verða opinberlega kynntir í bardagaíþróttaskólum. Giang Vo [Giảng Võ] Skóli var fyrsti bardagaíþróttaskóli á þeim tíma.
Giang Vo [Giảng Võ] Skólinn var byggður í Tran [Ber] Dynasty (1253). Þetta var staður fyrir herleiðtoga og breska félaga til að æfa bardagaíþróttir fyrir valið. Frá þessum bardagaíþróttaskóla var Military manual skrifuð sem var kennslubók byggð á reynslu á raunverulegum vígvöllum.
Þess vegna fundust margir frægir hershöfðingjar sem taldir eru upp hér að ofan á meðan Tran [Ber] Ættkvísl.
Samt sem áður hafði hvert ættarveldi sínar eigin vali. Síðan snemma Le [Le] Dynasty (986), val stríðsmanna byggðist aðeins á líkamsrækt (heilbrigðir líkamar) eða sýningar (bardagaíþróttir).
The Le [Le] ættin átti sinn hátt við val. Þar til stjórnartíð Le Du Tong [Lê Dụ Tông] (heiti tímans er Bao Thai [Bảo Thái]), val hermt eftir þeim á valdatíma Duong, Tong, Thanh [,Ng, Tống, Thanh] (Trinh Cuong er [Trịnh Cường] ríki) sem fylgdi alþjóðlegu aðferðinni á þeim tíma sem Kína notaði, sterkt land með áhrif á stóru svæði, sérstaklega í Austur-Asíu (Japan, Kóreu, Víetnam).
Eftir það hófust fyrstu bardagaíþróttapróf kl Giang Vo [Giảng Võ] Skóli árið 1721 (annað árið í stjórnartíð Bao Thai [Bảo Thái]). Það voru mandarínur kallaðar giao fim [giáo thụ] (mandarínur sem annast menntun í bænum) sem fylgdust með bardagaíþróttakennslu fyrir mandarín með ákveðinni námskrá sem kallast Military classics.
Þar til stjórnartíð Le Du Tong [Lê Dụ Tông] (1721) að nýja kennsluaðferðin var notuð fyrir alla á þann hátt sem við köllum félagsmótun núorðið. Vo hoc [Võ học] svo, skrifstofa bardagaíþróttanáms (í höfuðborginni Thang Long [Thăng Long]) var undir stjórn ábyrgrar mandarins.
Síðan voru reglur og reglur um bardagaíþróttakeppni settar eins strangar og fyrir val á bókmennta mandarínum.
Þó að bókmenntakeppninni væri skipað í þrjú stig „thi huong, thi hoi, thi dinh"[þí hương, þí hội, þí đình] (héraðsrannsókn, stórborgarpróf, keisaradómskoðun), var keppt í bardagaíþróttum á aðeins tveimur stigum. Fyrsta stigið var Svo kú [Sở cử] (thi Huong [thi Hương]); annað stigið var Bac cu [Bác cử] (thi Hoi [thi Hội]).
Samkeppnin var svo ströng að skáldið Tran Te Xuong [Trần Tế Xương] átti í erfiðleikum í prófum sínum. Hann hrópaði:
Í átta ár gat hann ekki látið hjá líða að brjóta prófreglur [Tám năm không khỏi phạm trường quy].
Reglugerðum var beitt stranglega bæði í bókmennta- og bardagaíþróttakeppnum. Yfirleitt væri hægt að sjá töflu með reglugerðum utan skólans fyrir frambjóðendur. H. Oger tók upp innihald reglnanna en Han Nom [Hán Nóm] viðarstokkurinn var of lítill til að hægt væri að merkja hann (Mynd). Hvað varðar bardagaíþróttakeppni, var fyrsta reglan að færa engar bækur. Samt sem áður voru stundum afritaðar bækur í litlum vog á hýði fræ jaxfruitanna (nú á dögum nota nemendur líka smáu eintökin sem kallast phao [svindl í prófum]).
ATH:
1: LÉON VANDERMEERSCH, Le nouveau monde sinisé, París: Seuil, 1985.
◊ Mynd - Heimild: Nguyễn Mạnh Hùng í „Kỹ thuật của người An Nam“ (Technique du peuple Annamite) af H. Oger í Hanoi (1908-1909)
BAN TU THU
11 / 2019
SJÁ MEIRA:
◊ Hermenn og byssur